merhabalar,
kafamda bi ton birşeyler, nerden başlasam bilemedim.. duruyor lan orada, sesini çıkartıp gel bak ben burdayım, eskilerden eser yok değiştim lan ben diyemiyorsun.. desen de karşındakinin inancı azalmış, artık onda yoksun.. kalbinde değil, hayatında değilsin; görmüyor, körelmiş gözleri.. ama biliyorsun ki o kadar güzel bakıyor gözleri, nasıl tutuyor elini.. unutamıyosun..
gelse düzelir belki, karanlık dünya aydınlanır; mutlu günler gelir.. ve oradan yazdan kalma bi güneş doğar, ışıl ışıl.. ama mevsim kış.. geliyor işte insanın aklına..
neyse adetten midir bilmem, şarkımı paylaşıp uzaklaşayım burlardan.. bu yazımda paylaşacağım şarkı ali kınık’tan geliyor.. ali kınık ~ odam kireç tutmuyor..
odam kireç tutmuyor, kumunu katmayınca.. sevda baştan gitmiyor, yar ile yatmayınca.. / odam kireçtir benim, yüzüm güleçtir benim.. soyunda gir koynuma, tenim ilaçtır benim..
mutlu yarınlar cümleten..
bunalim 