elveda..

         ağlar küçük yüreğim ardından..bakakalır..öyle hırsla,kendine güvenerek gittin ki! dur diyemedim sana. tek bir kelimeydi ağzımdan çıkması gereken! tek bir kelime!
        
        sokaktan o gölge kaybolana kadar izledim..sen gittin, gittin ama ya ben? sen gittin ve ben bittim. hiç düşündün mü, hiç sordun mu o gururuna “ya o ne yapar”? diye..hissiz, düşüncesiz.. sanki bir roman kahramanıyım sadece okunduğunda canlanan, nefes alan.. sadece belli bir ayın, belli bir gününde anılan bir ölüyüm.. ağladığında görülmeyen, bağırdığında duyulmayan..
        
        gittin.. herşeyi götürdün benden.. gittiğim, oturduğum, uyuduğum, gezdiğim heryer senden hatıra bana.. kurtulmak istiyorum artık! sen bende yaşadıkça nefes alamaz oldum.. gelmediğin hergüne lanet ediyorum! ama gelebilme ihtimalini düşünmekse canımı yakıyor..
                
        neden ben bu dört duvar cehennemdeyim! hayat bitti.. artık kaldığı yerden devam etsin, hadiii!!duymuyor mu kimse beni! dünya döndükçe midem bulanmaz oldu, isyan ettiğim hergüne şimdi şükrediyorum, çünkü birkez daha nefes almanın muhteşem birşey olduğunu öğrettin bana.. sen olmadan da  dönermiş dünya, gülermiş yüzüm.. gam, keder kalmadi bende.. sen gideli çok oldu.. arkana bak artık bende kalan senide sana yolluyorum. istemem artık senden tek bir iz !!
        
        söyledim ya çok oldu sen gideli.. tek bir haber yok senden.. görmek, duymak hatta bilmek bile istemedim! hayatımda ki en büyük pişmanlığım fakat ne olursa olsun tek vazgeçemediğimsin..
        
        hayatta mısın ki? bir kez daha gözlerine bakıp, bir kez daha o apartman köşesinde korkarak birbirimize sarıldığımız gibi, sıkı sıkı sarılmak isterdim sana.. nasip değilmiş.. senden sonra öleceğim belki de, affet! aldığım her nefes haram olsun bana.. bu gece ölüyorum..
                                           ELVEDA ASKİMA..
Merve..